Okunduktan sonra sessizce bağıra bağıra ağlanan dizeler var.

"Maskelerinizi kuşanıp yalanlarınızı çoğaltın
Hepiniz mezarısınız kendinizin"

Sanırım böyleydi. Sanırım üç yıl önceydi. Sanırım bir geceydi, bağıra bağıra ağlamıştım. Şimdi, bu gece tekrar okuyup ağlamak istediğim bir dize var.

"Çok canım sıkılıyor, kuş vuralım istersen"

Bu can sıkıntısının geçmesinin başka bir yolu yok mu? Yok. Var elbette var! Ama üzerine düşünmenin dahi yararı yok. Ben bunun için uygun değilim. Ben mutlu olmayı kaldıramıyorum. Daha da uzaklaşmalıyım aydınlığından. Fazlasıyla gözlerimi kamaştırdı güzelliğin. Ah Friedrich... Ah.