Vakit; Gece

Sonlu bir salınım boşlukta
Bedenlerle yapılan
İkisini de terk edip
Buluşmalıyız seninle
Gecenin gece olduğu vakit

Birbirimizi izleriz
Ruhlarımızın yakınından
Elimi uzatırım sözgelimi
Tutamayacak kadar uzaktasındır
Tutarsın.

Dokunursun
Soğumaya yüz tutmuş bedenime
Kanım geri taşınır damarlarıma
Ölüm dahi istemez kucaklamayı
Bırakır beni kollarına
Yeni doğmuş bir bebek gibi
Yeni ölmüş bir ceset olayazarken

Diyelim ki
Birbirine dolandı salıncaklarımızın ipleri
Artık kullamayız onları
-Acemi dar ağaçlarımızda-
Bir uçurtmaya öykünebilmek için.
Öyleyse yaşayacağız
Ve yaşamak
Gerçek anlamını kazanacak

Ki
O an
Anlamların
Anlamsız olduğu
Z a m a n

Şimdi!

Sonsuz bir salınım hiçlikte
Ruhlarla yapılan
Vakit;
Gece.