Genel anlamıyla hayat berbat durumdayken. Bunu yaşanan tüm olaylardan bağımsız olarak söylüyorum. Ne olursa olsun bir şekilde eksik kalan bir şeyler var. Yalnızca ölümle doldurulabilecek boşluklar sanki. Hayır her kötü hissettiğimde ölümü düşünmüyorum ben, hep düşünüyorum. "Mutlu" diye addedilebilecek zaman dilimlerinde de. Yazmayla ilgili yarışmalarla pek bir ilgiliyim. Kişi belli bir başarı elde ettiğinde iyi hisseder değil mi, yani olması gereken budur. Peki bu durum bende nasıl ? Ödül töreninde içinde bulunulan alanın yerle bir olması ve benim ölmem gibi ihtimallerin dolaşması zihnimde. Belki bu duruma "hastalıklı" denebilir ama kime göre neye göre sorusuyla tüm fikirler çürütülebilir. "Hiçbir şey yapmak istememek" kadar ilginç bir durum yok. Sevdiğin onca şey yitiyor o anlarda. Sonra sevdiğin şeyleri zamanla yitireceğin gerçeği geliyor aklına, sen de onlarla birlikte yitiyorsun. Sürekli aynı olayların devinimiyle devam eden bu dünyada daha ne kadar kalabilirim. Burası çok sıkıcı. Burayı güzel kılan birkaç ayrıntı var, onlar da belli bir yere kadar.
Ben yaşanan hayata dair saçmalamayı sevmem ki, neden bunu yapmaya çalıştım anlamadım. Hikayeler gerek, kurgular, hayali karakterler, yaşayamadıklarımı yaşayabilen insanlar. Onlar hep olsunlar ! Ben de uyanmamak üzere yattığım uykularıma döneyim. :)
"Ve tümünüz diyorum !
Uzak.
Yüklemsiz bir cümleyle sonlanacak bu
Bendeden."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder