Ben 3 yaşındaydım ve Murathan Mungan bir yerlerde bu şiiri yazıyordu. Ben 20 yaşındayım ve birileri bir yerlerde şiirler yazıyor, duyamıyorum. 20 yaşında olmak çok garip. Ben 19'da kalacaktım halbuki. Bazen bunu düşünürüm. Özellikle geceleri. Şu anda dünya üzerinde neler oluyor? Kimler ağlıyor mesela? Kimler uyuyor, kimler henüz uyandı? Kimler şu anda diğer insanlar ne yapıyor diye düşünüyor ve farkında olmadan çarpışıyor düşüncelerimiz? Fazla belirsiz. Dünya çok büyük. Yarın sınavım var. Sıkıcı sınav, çok sıkılıyorum. Sıkılmak büyük, insan küçük.

Kitap okuyabilmek için okuma yazma bilmeye gerek yok ki. Harika öyküler anlattı bana o kitaba bakarak.

Çocuklar fazla güzel. Nur Yağmur onlardan biraz daha. Oktay Rıfat'ın Karıma isimli şiirini ezberlemeye başladı bugün. Sıkıldı bir zaman, ben de ama ben sana şiirler öğretiyorum belki büyüyünce şair olursun diye dedim. Ne ben șahir mi olacağım!? dedi. Şahir ne tatlı kelime. Ama hem doktor hem öğretmen olacakmış bunun yanında nasıl şair olabilirmiş. Yoksa hepsini aynı anda olabilir miymiş? Ben ona her fırsatta okula başlamamasını söylüyorum. Ama kendisi pek bir istekli. Şimdiden yazma çalışmaları yapıyor. Bence șahir olacak ileride...