Ölümü arzulamak şimdiye dek hiçbir şeye çözüm olmadı. Hiçbir şey hıçkırarak ölmek istiyorum dediğiniz için düzelmedi. Ölseydiniz de düzelmeyecekti. Bu dünyada hiçbir şey hiçbir şekilde düzelmeyecek ve iyileşmeyecek. Yalnızca kendimizi kandıracağız. Zaman zaman kocaman sevinçler de sarmalayacak bizi. Ne tepki vereceğimizi şaşıracağız o anlarda. Alışık olmadığımız bir hal çünkü bu. 2 gün önce çok şaşırdım. Güzeldi elbette. Güzel olan birçok şey var bu hayatta. Edebiyat örneğin. O olmasaydı, şiirler tutmasaydı kanatlarımdan çoktan karışıp gitmiş olmaz mıydım karanlığa? Bir şiirden duyduğum mutluluğu kime anlatabilirim? Anlatmam gerekir mi? Evet durmadan yazmak istiyorum. Olabildiğince saçmalamak. Çünkü midem bulanıyor. Çünkü hastayım. Çünkü çok sıkılıyorum. Çünkü artık iyi hissetmek istiyorum. Uzun süreli! Çünkü yeterince mutsuz oldum. Çünkü yeterince yıprandım. Ne yaşadım? Hiçbir şey. Belki de nedeni budur.

Uzun zamandır film izlemedim. Bu akşam tesadüfen çok güzel bir şarkı keşfettim. Uyumak istemiyorum. Sıkılıyorum. Artık sıkılmak istemiyorum. Evet umut denen bir varlık uçuşuyor zihnimin göğünde, görüyorum. Ama beni oraya çekmiyor. Ben yerin dibine doğru sürdürüyorum arayışımı. Kimse de, neden buradasın neden üstün başın toprak içinde, sen bir canlısın, ölülere bu denli yakın olma isteğin neden diye sormuyor. Kimse kalbimin attığını duymuyor.

Ah evet Nur Yağmur duymuştu.

-Vildan abla kalbin koşuyor!

Evet. Ölüme doğru.

Keşke uyuyabilsem.