...Gece dahi bir kenara çekildi. Evrende yer açtı ne varsa o soruya. Koca bir paragraf başı yapıldı önce, ardından utandı suçlular suçundan. Kadın akıttı sesini yumuşacık bir yataktan;

Yanında olamamam benim suçum mu?

Kaskatı kesildi her şey. Pıhtılaştı kelimeler ve adam kadının elini tutup kalbinin üzerine bastırdı eliyle. Acısını örtüp iğreti bir gülümsemeyle;

Sen hep benim yanımdasın. 

Diyebildi, söylenebilecek en güzel yalanı söyleyerek. Birbirlerini avutmaları gerekiyordu, avuttular. Böylece bir süre daha katlanabileceklerdi dünyaya. Onlar şanslı olanlardandı.