"Ruhen ve bedenen tüketildiğini anladığında yapabileceği hiçbir şey yoktu. Bitmişti. Bitirilmişti. Boynuna urgan geçirmeyi reddeden yasa koyucularca ruhu paramparça edilmişti.
'En azından meşru bir ölüm.' diyerek gülümsedi hayata tutunmaya çalıştığı bileklerine onay çizgilerini atarken.
Bu da tamam, sıradaki ! diye devam etti ne idüğü belirsiz pes ses."
"Her yarım kalan, "Tamam" diye bitirecek konuşmasını. Bu hayata karşı bir tembellik gibi. Bir de hissizce izleyip duvarları müntehir şairlere ağlayacak. Tek sığınak onlar çünkü. Onlar ona en çok benzeyen."
2013
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder