Artık yazmama dahi izin vermeyen bir hüzün. Harflere dokunacak olan ellerimin güçsüzlüğüne, az yukarısında bulunan kısımlar üzerinde gezinmek üzere koşturan kesici aletler. Bir de içimde ölen ne varsa, ki en başta yaşama isteği geliyor, onların yok oluşuna eşlik etmek üzere var olan güzel şarkılar. Paramparça oluşum ardından iğrenerek bakan onca insanı tebrik niteliğinde. Suçsuz olduklarını da söyle onlara. Kimsenin hiçbir suçu yok. Yalnızca eksik bir şeyler var. Onların eksikliği hayatı temelinden sarsıyor. Ve ben bu sarsıntılara daha ne kadar katlanabileceğimi bilmiyorum.