Önemi Yok

"Şimdi yüzlerce kez anlattığım hikayeyi
Unutmadayım."

Önemi yok

Bilirim;
Anlayan daha az anlatır
Ağırdır çünkü mana,
Madde geçilmek içindir.

Çoktan geçtim
Altından yaşamın aktığı köprüden
İnsanları aradım
Bağırdım
Haykırdım
Yalvardım!
Duyan olur diye,
Duyan olsa diye,
Duyan olmadı.

Yürümeye devam ettim
Okyanuslar boyu, ağaçların üzerinden
Okumaya devam ettim
Sayfalar boyu, ağaçların üzerinden
Durdum ve düşündüm
Bir insan yaratılmamış şu ağaçtan
Bir de acılar.

Acıları hapsedebilseydik maddeye
Belki daha kolay olurdu her şey.
Yalnızca bedenimizden aksaydı mesela kan
Yalnızca kemiklerimiz sevişseydi sızıyla da,
Ruhumuzda açılmasaydı bunca yara
Üstelik imkansızken tedavisi

Çok anlattığımı fark ettim günün birinde
Bağırdığımı, haykırdığımı
Dahası duymadığını kimsenin
Öyleyse dedim;
Anlamıyorum!
Hiçbir şeyi ve hiç kimseyi!

Geriye anlama isteğimden vazgeçmek kaldı
Sanki bundan vazgeçsem,
Daha kolay olacaktı...
Anlamak.

Geçtim,
Vazgeçtim çoktan.
Anladım ardından;
Yalnızca madde değil,
Mana da geçilmek içindir.
Ve her hikaye
Unutulmak için öğrenilir.

Geçemedim.
Anlayamadım.
Unutamadım.

Önemi yok!