"Anlat" diyenlere "Ne anlatayım ?" diye sorun. Daha da klişe olun. Siz kendinizi susturun ve klişeler konuşsun. Anlatabilecek onca hikayeniz olmasına rağmen susup size bu fırsatı sunan kişinin ne dinlemek istediğini öğrenin. Çünkü onlar için yaşıyorsunuz. Onlar ne dilerse onu yapmak zorundasınız. Yapmadığınızda sizden uzaklaşırlar. Bu kötü hissetmenize neden olur. "Kendi"nizi çıkarabilseniz kendinizden, belki daha "iyi" addedilen bir insan olursunuz. Belki daha iyi dahi hissedersiniz. Yalnızca onlar için yaşayın. Merak edilmek isteyin hep. Umursanmak isteyin. Sevilmek isteyin. Sevildiğinizi hissetmek isteyin. Sonra tümü gerçekleşmesin. Böylesi daha güzel. Böylesi daha muhtemel. İnsanlarla iletişim içinde olma çabamız neden ? Uzun zaman önce kendi kendime vardığım bir sonuç vardı. İnsanlara yalnızca zorunlu ihtiyaçlarımız için muhtacız, onları karşıladıklarında daha fazlasını istememeli ve mutlu olmalıyız. Mantıklı değil mi ? Manevi anlamda ihtiyaç duyabileceğimiz varlıklar yalnızca bizden üstün, insan üstü varlıklar olabilir. Düşüncelerim hala yerli yerinde, ancak hislerim onları dinlemiyor.
Kimden ne istediğimi bilmiyorum.
Her neyse, diyecektim ki Steve Von Till diye bir adam var, kendisinin sevemeyeceğim şarkısı yok.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder