Bazı insanların bazı şeyleri yaşamaya hakkı yoktur. Bunu kabullenemediklerinde mutsuz olurlar. Bunu kabullenememelerinin nedeni kendi ahmaklıklarıdır. Tümünün farkındadırlar ama bir şey değiştiremezler. Çünkü bilirler ki bir şeylerin farkında olmak insana bir şeyleri değiştirme gücü vermez. Bir şeylere mahkum olduklarından çok fazla konuşurlar. Fazlaca saçmalarlar. Neden derler. Neden yoktur. Keşke derler. Keşkelerdeki hallerin yaşanabilir karşılıkları yoktur. Ellerinde olmaksızın tekrar neden derler. Kimin ellerindeyse nedenler yine onlara yoktur. Kendilerine susma sözleri verirler. Dillerini keserler mesela ama susamazlar. Ses tellerinden salıncaklar kurarlar, kimse sallanmaz. Yazmak zorunda kalırlar nihayetinde son bir soluk isteğiyle. Yazarlar, kimse okumaz. Sanırım en büyük sorunlarından biri kimsesizliktir, kimsenin umurunda olmaz. Konuşurlar duyulmaz, yazarlar okunmaz, yaşarlar bilinmez. Öylesine var olup ölürler.