""Çünkü sevdim çünkü bu yüzden güçlü bileklerim kanadı"


Gece gece neden okudum şimdi bunu, neden aklıma düşürdüm kanayan bir çift bileği. Jiletle değil de, yaşananlarla yarıda kesilen hayatı. Kaan İnce'mi sonra, onlarca müntehiri... İntihar kavramı üzerine derinlemesine düşünmeyeli uzun zaman oldu. Saçma sapan konulara yönelmek zorundaydım. "


Diye bir taslağım varmış yahu, iyi giriş olmuş ancak devamı gelmemiş. :) Neden, çünkü tatildeydim, yani iyi hissettiğim günlerde. Neden, çünkü aşırı derecede sıkıldığım liseden kurtulup yepyeni bir ortama, hem de yıllardır anlatıldığı üzere çok daha rahat bir kurumda bulunacaktım ki o özgür kurumun adı üniversiteydi. Ancak şimdi deli gibi liseyi özlüyorum. Birlikte gülüp eğlendiğim arkadaşlarımı, çevremde tanıdık yüzler görmeyi... Sınıfta tanıdık sima yok bildiğin ya bu ne berbat bir olay böyle. Alışabilecek miyim ben buraya ?

Yalınım

Bunu kabullendim. İki grup var. Bu dünyada "mutlu olacak olanlar" ve "öylesine var olup gidecek olanlar".

Öylesine var olmaktan sıkıldım, ne zaman gideceğim ?

Daha ne kadar bunu sorgulayacağım ya da hep böyle mi olacak. Öyle olduğu için mi gittiler ? Ne büyük belirsizlikler. Cemal Süreya'mın Günler kitabını okuyorum, harikulade. Ama aynı zamanda başka kitaplar da okumak istiyorum. Başlanmamış -içinden birçok şiiri okumuşumdur ancak sırayla yeniden okumak hoş oluyor- bir Büyük Saat oradan bana göz kırpıyor vs. vs. An için beni iyi hissettirebilecek tek şey sabah erken uyanma sorununun olmaması sanıyorum. Gerçi yine okula gidecek olmak bu sevinci nötr ediyor ama neyse.

Kitapta Cemal Süreya'mın alıntı yaptığı bir dizeyle bitireyim bu sıkıcı yazıyı. Özdemir Asaf'ı pek sevmem aslında ama Cemal Süreya'mın bana sevdiremeyeceği çok nadir şeyler olabilir sanıyorum.

"Bağırdım kan gibi aktı sesim"

Özdemir Asaf

"Öyle, kendime yorgun hazırlamışlar beni."

Onca karmaşanın arasında, belki üzerimde bıraktığı etki anlamsız ama, bir dize gülümsetiyor beni. Sanki beni ifade etmiş Edip Cansever... :)