Yine buradayım. Başladığım yerden tek adım ileri gidemedim. "Neden başladım" sorusuyla boğuşmayı sürdürüyorum. Tek isteğim "normal" olmak değil miydi? Neden kendime yeni olmazlar buluyorum sürekli? Beklediğime asla varamayacaksam neden almıyorsun benden bu beklentiyi? Neden bu kadar ahmağım? Galiba bitsin istiyorum artık. Yoruldum. Gerçekten yoruldum. Başaramıyorum. Yaşamayı beceremiyorum. En azıyla dahi yetinebilecekken onu bir türlü bulamıyorum. Artık yeter. Bitmesi gerekiyorsa bitsin. Bitmeyecekse sahiden yaşat beni.

Biliyorum günün birinde kabulleniş de yetmeyecek. Yokluğunu duyduklarımın üzerimdeki etkisi ölümcül olacak. Biliyorum tümünü biliyorum. Yaşamadan öleceğim ben.

Merhaba. Bu blogu yazmaya başladığım zamanlardan çok daha berbat bir zamandan merhaba. Yaşama amacımı yitirdim. Tutkularım öldü. Tutunabildiğim hiçbir şey yok. Berbat hissediyorum. İdealist olup bir yıl beklediğim yüksek lisansa yine kabul edilmedim. Akademide olma isteğim bitti. Edebiyat da beni tutmadı. Hiçbir insan beni tutmadı. Neden? Sahiden neden? Bir hilkat garibesine benzediğim için mi? Başka bir insana katacak hiçbir şeyim olmadığı için mi? Cahil olduğum için mi? Nerede nasıl konuşulması gerektiğini bilmedigim için mi? Nezaketten tevazudan yoksun olduğum için mi? Neden? Birileri açıklama yapabilir mi lutfen? Biri bana bir neden sunsun ve ben kabulleneyim, hak vereyim ömür boyu sevilmeyecek olmama. Diyeyim ki, doğru ya ben başka bir insanın katlanamayacağı düzeyde iğrenç biriyim. O yüzden kimse yaklaşmıyor bana. Bunu diyebileyim kendimi buna ikna edebileyim yalvarırım. 

Dünyadan hiçbir şey beklemiyorum diyorum, yalan. Hala incecik bir umutla bir insana tutunabilmek istiyorum. 

Böğüre bogure ağlamak için uygun bir vakitte değilim. Biraz yazı yazmalıyım. Ben neden sevilmiyorum? 

Ben bu dünyanın iğrençliğini kaldıramıyorum. Bir dizide filmde işlenen yüzüne dahi bakamıyorum. Neden insan bu sınırlı vakti içinde ihanete zaman kollar!?

Geleceğe not: 28.02.17'de muhteşem bir haber alacağım.

Varım!

-

• Dinlemek istemedikleri için anlatamıyorum dersen güçsüz düşersin. Anlayamayacakları için anlatmıyorum demen gerek. Yalnız olmak güç gerektirir. :)
• Üzerine düşündüğümde beni mutlu eden bir hayalim yok. Olması gerek, yaşamak istediğim şeyler var ama onlara dair kafamda hiçbir kurgu yok, oluşmuyor!
• Uyku düzenim yerle bir.
• Hiçbir şey yapmamak da bir suç(muş)tur.
• Kitap okumam ve yazı yazmam gerek ama ben dizi izliyorum.
• Dizi izlemek kötü değilmiş. Bunca zaman izlemememin sebebi devamlılık sağlayamamammış. 
• Sultan Makamı bitti, Yeditepe İstanbul bitmek üzere. Her ikisi de harika.
• Fakat ben neden bu kadar hissizim?

"Ama ben gene de harfleri ve gülleri düşünüyorum."